Vandaag heeft Joris me laten weten vanuit het zonnige zuiden waar hij met zijn gezin op vakantie is, dat er een stockwagen geleverd is en dan is het mijn opdracht om daarmee een weekje te testrijden. Aan het dichtsbijzijnde benzinestation was ik getuige van een hilarische scène.
Terwijl ik 20 liter diesel tank, zie ik een wat oudere Mercedes E280 CDI rustig het tankstation oprijden. Het is spijtig dat deze modellen niet meer gemaakt worden, wat een elegantie en uitstraling. Een dynamische bompa stapt gezwind uit en spreekt me enthousiast aan; "zonet gekocht, mijn eerste tankbeurt !"; hij glundert en de fierheid straalt van zijn gezicht dat zongebruind is, waarschijnlijk heeft die een appartement ergens in het zuiden van Spanje, of een boot, dat kan ook. Na wat gefriemel aan de tankklep, stapt hij terug in zijn Mercedes; hij neemt zijn smartphone en begint handig en snel te typen op het glazen scherm. Het duurt even en dan stapt hij weer uit, met een smile op zijn gezicht en een blik van "ah ja uiteraard ...", hij duwt rechtsboven op de achterkant van de tankklep en inderdaad, ze gaat open. Intussen was de rode, roestige Mazda die aan de pomp voor hem stond, reeds vertrokken.
Dit is zo'n half-moderne Bompa die denkt dat hij nog jonger is dan hij eigenlijk is, met een donkerblauwe jeansbroek, soepele bruine schoenen en een modieus gestreept blauw hemdje met korte mouwen. Het type dat van een goed glas wijn houdt, de keuzeknop [C/S] in zijn Mercedes staat permanent op de C van Comfort. Het gaspedaal is minder versleten dan het handige hendeltje van de cruise control dat bij Mercedes al zoveel jaren in alle wagens op dezelfde manier geïnstalleerd is; even omhoog duwen en de voet kan van het gaspedaal. Cruisen. Dat is zeker bij deze Mercedes het geval. De zes-cilinders-in-rij 3.2L - dieselmotor draait zodanig soepel dat je binnenin het verschil met een Tesla niet kan horen. Maar je voelt wel het fauteuil-verschil blindelings. Deze rijdende salons glijden met een weergaloze luxe over het verhard wegdek alsof het een luchtlaag is. De nummers van de radioposten zijn op de oude manier ingesteld: 1=BRT 1 (intussen is dat dus Radio 1 geworden), 2=BRT2, 3=Klara en 4=Nostalgie; de overige nummers zijn niet gebruikt, de moeite niet. Toch heeft hij stiekem op nummer 9 Topradio ingesteld ... maar dat moet Bomma niet weten. De geluidsinstallatie is trouwens 16 jaar later nog steeds erg kwaliteitsvol, zelfs voor Topradio.
Intussen rijdt een Dodge Ram 1500 met luide en diepe bas ook het tankstation binnen. Een getatoeëerde man met biertonbuikje in spannend kort T-shirt zonder mouwen stapt uit en begint tegen de Bompa te reclameren. "Vree sociaal is dat, ge kon zeker geen pomp verder rijden?". Maar Bompa laat zich niet doen en verheft zijn stem:"Er stond een auto voor mij en die is intussen vertrokken!". Het biertonmannetje gromt iets onverstaanbaars en intussen stapt zijn madam uit, hoge hakken met tijgermotief en plateauzolen, geblondeerd, gedecolleteerd en super kort gerokt.
Nog voor Bompa zijn kaart invoert, stelt hij iets eigenaardigs vast. Het knipperlicht van pomp 5 flikkert nog steeds, de teller staat op 77.89 EUR. Daarom vraagt hij aan alle aanwezigen: "Heeft iemand pomp 5 gekozen?" Niemand bevestigt het maar het is Madam Versleten Beauty die zegt:"Maar meneer, ge moet eerst uw kaart insteken en dan tanken". Bompa is even sprakeloos en reageert wat aarzelend: "Het is toch eigenaardig dat pomp 5 staat te flikkeren zonder dat ik mijn kaart al heb ingevoerd". Hij ziet een kans om eventueel een gratis tankbeurt cadeau te krijgen en neemt de tankslang en probeert ... uiteraard gebeurt er niets. Miss Verslenst reageert weer, "Neen meneer, EERST UW KAART INSTEKEN" zegt ze met een gemene glimlach op haar gezicht - zo van - zie dat oude mannetje daar eens staan sukkelen -. Intussen kijken alle tankers in het station naar Bompa met een meewarige blik en je hoort hen denken "... en dat mag nog op de baan ...".
Het probleem was snel opgelost. Tankslang even afnemen en terugsteken. Flikkerlicht stopt. Vlotjes steekt Bompa zijn kaart in, typt de code en begint te tanken. Intussen vertrekt de Dodge Ram met donderend geweld dat weergalmt onder het dak boven het tankstation.
Bompa stapt in en start zijn zescilinder, een piekseconde van auditieve geneugte, het geluid van oerdegelijke kwaliteitstechniek, een korte synchrone ratel van plezier, een moment van intens bewustzijn.
De Bompa in de auto werd vandaag even uit zijn rol geduwd als ervaren medewerker van Legend Motors. Die Bompa, dat was ik vandaag. Het overkomt me niet zo vaak, maar vandaag ben ik wat uit mijn lood geslagen omdat ik dacht dat er met zo'n Mercedes deze dag niets kon mislopen. Het leven zit vol verrassingen.
